Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,

Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν δουνουτού και γης,

δανειστών τε πάντων και φραγκάτων.

Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ.,

τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή,

τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.

Δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού,

τοκισθέντα, ου….χαρισθέντα, ομοούσιον τω ΔΝΤ,

δι’ ου τα πάντα οφείλετο.

Τον δι’ ημάς τους χαχόλους

και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών

και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου

και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα.

Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια

και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.

Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς.

Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή

και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός.

Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς,

ου της μ@λ@κί@ς ουκ έσται τέλος.

Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον,

τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον,

το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον

και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.

Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Γερμανίαν.

Ομολογώ μνημόνιο εις άφεσιν χρεών.

Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.

Κι οφειλή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Καλο